บันทึกอนุทินครั้งที่ 5

วัน อังคารที่ 10 เดือน กุมภาพันธ์  พ.ศ. 2558

วิชา การจัดประสบการณ์การศึกษาแบบเรียนรวมสำหรับเด็กปฐมวัย

ครูผู้สอน อ.ตฤน แจ่มถิน

ความรู้ที่ได้รับ

      การเรียนการสอนในวันนี้เป็นการเรียนเนื้อหาเรื่อง ทักษะของครูและทัศนคติ และก่อนการเรียนอาจารย์มีกิจกรรมมาให้ทำก่อน คือการสเกตภาพมือข้างซ้ายโดยให้สวมถุงมือปิดไว้ แล้ววาดมือให้เหมือนที่สุด และท้ายคาบก็จะมีกิจกรรมการร้องเพลง

                                                                 กิจกรรมสเกตมือ

ทักษะของครูและทัศนคติ

การฝึกเพิ่มเติม                             

- อบรมระยะสั้น , สัมมนา                                                                                         

- สื่อต่างๆ

การเข้าใจภาวะปกติ

 - เด็กมักคล้ายคลึงกันมากกว่าแตกต่าง

- ครูต้องเรียนรู้ , มีปฏิสัมพันธ์กับเด็กปกติและเด็กพิเศษ

- รู้จักเด็กแต่ละคน

- มองเด็กให้เป็นเด็ก คือจะไม่แยกเด็กปกติกับเด็กพิเศษ  

การคัดแยกเด็กที่มีพัฒนาการช้า

   - การเข้าใจพัฒนาการของเด็ก จะช่วยให้ครูสามารถมองเห็นความแตกต่างของเด็กแต่ละคนได้ง่าย

ความพร้อมของเด็ก

- วุฒิภาวะ

- แรงจูงใจ

-โอกาส(เด็กปกติมีโอกาสสูงกว่าเด็กพิเศษ)

การสอนโดยบังเอิญ

คือเด็กจะเป็นฝ่ายเข้ามาถาม หรือถ้าเด็กไม่เข้าหาครูต้องเป็นฝ่ายเข้าไปหาเด็กเพราะเด็กอาจจะต้องการความช่วยเหลือ ครูเองก็ไม่ควรรำคาญเด็ก ต้องให้ความสนใจเด็กอยู่ตลอด ครูต้องสอนต้องทำให้เป็นเรื่องสนุกสนาน

อุปกรณ์

- มีลักษณะง่ายๆ

- ใช้ประโยชน์ได้หลายอย่าง

- เด็กพิเศษได้เรียนรู้จากการสังเกตและเลียนแบบเด็กปกติ

- เด็กปกติเรียนรู้ที่จะให้ความช่วยเหลือเด็กพิเศษ

ตารางประจำวัน

ต้องจัดตารางให้เหมือนๆกันทุกวัน ต้องจัดให้ชัดเจน และเด็กสามารถคาดเดาได้ว่าต้องเรียนอะไร

ทัศนคติของครู

   ความยืดหยุ่น

- การแก้แผนการสอนให้เหมาะสมกับสถานการณ์

- ยอมรับขอบเขตความสามารถของเด็ก

- ครูต้องตอบสนองต่อเป้าหมายที่สำคัญที่สุดสำหรับเด็กแต่ละคน

เทคนิคการให้แรงเสริม

   แรงเสริมทางสังคมจากผู้ใหญ่

- ความสนใจของผู้ใหญ่ที่มีต่อเด็กนั้นสำคัญมาก

- มีแนวโน้มจะเพิ่มพฤติกรรมที่ดีของเด็ก และมักเป็นผลในทันที

- หากผู้ใหญ่ไม่สนใจพฤติกรรมที่ดีนั้นๆก็จะลดลงและหายไป

หลักการให้แรงเสริมในเด็กปฐมวัย

- ครูต้องให้แรงเสริมทันทีที่เด็กมีพฤติกรรมอันพึงประสงค์

- ครูต้องละเว้นความสนใจทันทีและทุกครั้งที่เด็กแสดงพฤติกรรมที่ไม่พึ่งประสงค์

- ครูควรให้ความสนใจเด็กนานเท่าที่เด็กมีพฤติกรรมที่พึ่งประสงค์

ขั้นตอนการให้แรงเสริม

 - สังเกตและกำหนดจุดมุ่งหมาย

- วิเคราะห์งาน กำหนดจุดประสงค์ย่อยๆในงานแต่ละขั้น

- สอนจากง่ายไปยาก                                                                                                   

- ให้แรงเสริมทันทีเมื่อเด็กทำได้ หรือเมื่อเด็กพยายามอย่างเหมาะสม

- ลดการบอกบท เมื่อเด็กเรียนรู้ที่จะก้าวไปขั้นต่อไป

- ให้แรงเสริมเฉพาะพฤติกรรมที่ใกล้เคียงกับเป้าหมายที่สุด

- ทีละขั้น ไม่เร่งรัด “ยิ่งขั้นเล็กเท่าไหร่ ยิ่งดีเท่านั้น”

- ไม่ดุหรือตี

การกำหนดเวลา

- จำนวนและความถี่ของแรงเสริมที่ให้กับพฤติกรรมการเรียนรู้ของเด็กต้องมีความเหมาะสม

ความต่อเนื่อง

- พฤติกรรมทุกๆอย่างในชีวิตประจำวันต่อเนื่องกันระหว่างพฤติกรรมย่อยๆ หลายๆอย่างรวมกัน

- เช่น การเข้าห้องน้ำ การนอนพักผ่อน การหยิบและเก็บของ การกลับบ้าน

- สอนแบบก้าวไปข้างหน้า หรือย้อนมาจากข้างหลัง

การลดหรือหยุดแรงเสริม

- ครูจะงดแรงเสริมกับเด็กที่มีพฤติกรรมไม่เหมาะสม

- ทำอย่างอื่นและไม่สนใจเด็ก

- เอาอุปกรณ์หรือขอเล่นออกไปจากเด็ก

- เอาเด็กออกจากการเล่น

ความคงเส้นคงวา

คือ เมื่อต้นเทอมสอนยังไงปลายเทอมก็ต้องสอนแบบนั้น

                                                               กิจกรรม การร้องเพลง

การนำความรู้ไปประยุกต์ใช

 -ครูจะต้องมีความรู้ความเข้าใจและยอมรับเด็กไม่สนใจเด็กคนใดคนหนึ่งต้องให้ความสนใจเด็กทุกคน

 - เรื่องของทักษะของครูและทัศนคติ เป็นเรื่องที่มีประโยชน์อย่างมาก เพราะในอนาคตเราเป็นครุเราจะได้รู้และนำไปใช้ให้ถูกต้อง

-ครูจะต้องให้แรงเสริมเด็กอย่างถูกวิธี ให้แรงเสริมทันทีเมื่อเด็กทำได้

-ครูสังเกตพฤติกรรมเด็กจะต้องจดบันทึกทันที จดบันทึกตามความจริง

การประเมินการเรียนการสอน

ประเมินตนเอง

  เข้าเรียนตรงต่อเวลา แต่งกายสุภาพเรียบร้อย  วันนี้ก่อนเข้าสู่บทเรียนมีกิจกรรมการสเกตมือของตนเอง โดยอาจารย์จะแจกถุงมือให้ แล้วให้สวมถุงมือจากนั้นก็ให้วาดมือของเราลงไปในกระดาษ จากที่ได้วาดภาพมือของตนเองจะเห็นได้ว่ามืออยู่กระเรามานานตั้งแต่เกิดเราจำได้ไหมว่ามือของเรามีลักษณะเป็นอย่างไรบ้างมีรอยเหี่ยวตรงไหน เมื่อวาดเสร็จก็เข้าสู่บทเรียน และตั้งใจฟังอาจารย์อธิบาย

 ประเมินเพื่อน

   เพื่อนๆเข้าเรียนตรงเวลาและตั้งใจเรียน แต่งกายเรียบร้อย ทุกคนตั้งใจทำกิจกรรมสเกตมือกันอย่างจริงจังวาดให้เหมือนที่สุด อาจจะวาดออกมาไม่เหมือนแต่ทุกคนก็ตั้งใจวาด แต่ก็ตั้งใจจดตามที่อาจารย์สอน

ประเมินครูผู้สอน

    อาจารย์เป็นแบบอย่างที่ดี แต่งกายเรียบร้อย มาสอนตรงเวลาเตรียมความพร้อมในการสอนเสมอ อาจารย์คอยแนะนำและมีเทคนิคใหม่ๆมาสอน ในการสอนแต่ละครั้งอาจารย์จะมีท่าทางประกอบและยกตัวอย่างพฤติกรรมของเด็กให้นักศึกษาได้มองเห็นภาพและอธิบายเพื่อให้เข้าใจง่าย 

บันทึกอนุทินครั้งที่ 4

วัน อังคารที่ 27 เดือน มกราคม พ.ศ. 2558

วิชา การจัดประสบการณ์การศึกษาแบบเรียนรวมสำหรับเด็กปฐมวัย

ครูผู้สอน อ.ตฤน แจ่มถิน

ความรู้ที่ได้รับ

บทบาทครูปฐมวัยในห้องเรียนรวม

ครูไม่ควรวินิจฉัย

  -การวินิจฉัย หมายถึงการตัดสินใจโดยดูจากอาการหรือสัญญาณบางอย่าง

  - จากอาการที่แสดงออกมานั้นอาจนำไปสู่ความเข้าใจผิดได้

  -ครูไม่ควรตั้งชื่อหรือระบุประเภทเด็ก

  -กิดผลเสียมากกว่าผลดี

  -ชื่อเปรียบเสมือนตราประทับตัวเด็กตลอดไป

  -เด็กจะกลายเป็นเช่นนั้นจริงๆ

  -ครูไม่ควรบอกพ่อแม่ว่าเด็กมีบางอย่างผิดปกติ

  -พ่อแม่ของเด็กพิเศษ มักทราบดีว่าลูกของเขามีปัญหา

  -พ่อแม่ไม่ต้องการให้ครูมาย้ำในสิ่งที่เขารู้อยู่แล้ว

  -ครูควรพูดในสิ่งที่เป็นความคาดหวังในด้านบวก แต่ต้องไม่ให้เกิดความหวังผิดๆ

  -ครูควรรายงานผู้ปกครองว่าเด็กทำอะไรได้บ้าง เท่ากับเป็นการบอกว่าเด็กทำอะไรไม่ได้

  -ครูช่วยให้ผู้ปกครองมีความหวังและเห็นแนวทางที่จะช่วยให้เด็กพัฒนา

  -ครูทำอะไรบ้าง

 -ให้ข้อแนะนำในการหาบุคลากรที่เหมาะสมในการประเมินผลหรือวินิจฉัย

 -สังเกตเด็กอย่างมีระบบ

-จดบันทึกพฤติกรรมเด็กเป็นช่วงๆ

-สังเกตอย่างมีระบบ

-ไม่มีใครสามารถสังเกตอย่างมีระบบได้ดีกว่าครู

-ครูเห็นเด็กในสถานการณ์ต่างๆ ช่วงเวลายาวนานกว่า

-ต่างจากแพทย์ นักจิตวิทยา นักคลินิก มักมุ่งความสนใจอยู่ที่ปัญหา

-การตรวจสอบ

-จะทราบว่าเด็กมีพฤติกรรมอย่างไร

-เป็นแนวทางสำคัญที่ทำให้ครูและพ่อแม่เข้าใจเด็กดีขึ้น

-บอกได้ว่าเรื่องใดบ้างที่เด็กต้องการความช่วยเหลือ

ข้อควรระวังในการปฏิบัติ

    ครูต้องไวต่อความรู้สึกและตัดสินใจล่วงหน้าได้

ประเมินให้น้ำหนักความสำคัญของเรื่องต่างๆได้

พฤติกรรมบางอย่างของเด็กไม่ได้ปรากฏให้เห็นเสมอไป

การบันทึกการสังเกต

   การนับอย่างง่ายๆ

   การบันทึกต่อเนื่อง

  การบันทึกไม่ต่อเนื่อง

 การบันทึกไม่ต่อเนื่อง

  บันทึกลงบัตรเล็กๆ

  เป็นการบันทึกสั้นๆเกี่ยวกับพฤติกรรมของเด็กแต่ละคนในช่วงเวลาหนึ่ง

  การเกิดพฤติกรรมบางอย่างมากเกินไป

   ควรเอาใจใส่ถึงระดับความมากน้อยของความบกพร่อง มากกว่าชนิดองความบกพร่อง

พฤติกรรมไม่เหมาะสมที่พบได้ในเด็กทุกคน ไม่ควรจัดเป็นสิ่งผิดปกติ

การตัดสินใจ

  ครูต้องตัดสินใจด้วยความระมัดระวัง

 พฤติกรรมของเด็กที่เกิดขึ้น ไปขัดขวางความสามารถในการเรียนรู้ของเด็กหรือไม่

เพลง

การนำความรู้ไปประยุกต์ใช้

-ครูไม่ควรวินิจฉัยเด็กว่าเด็กเป็นเด็กพเศษหรือเปล่า

-ครูมองเด็กเป็นภาพรวม เห็นทุกอย่าง ทั้งด้านดี แลไม่ดีและพฤติกกรมที่เด็กแสดงออกมา

-นำความรู้ที่เราได้เรียนมาไปถ่ายทอดให้ความรู้แก่ผู้ปกครองได้

-ครูควรแก้ไขปัญหาเด็กให้ตรงจุดและเป็นปัญหาหลักตามลำดับความสำคัญ

การประเมินการเรียนการสอน

ประเมินตนเอง

เข้าเรียนตรงต่อเวลา  แต่งกายสุภาพเรียบร้อย สนุกสนานในการเรียน วันนี้อาจารย์สอนร้องเพลง และให้ร้องที่ละกลุ่ม กลุ่มละ 5 คน ร้องให้อาจารย์และเพื่อนฟังและวาดภาพดอกทานตะวันได้สวยมากๆ

ประเมินเพื่อน

เข้าเรียนตรงต่อเวลา แต่กายสุภาพเรียบร้อย ตั้วใจวาดภาพกันทุกคน ผลงานออกมาสวยๆทั้งนั้นทุกคนเรียนอย่างสนุกสนาน

ประเมินครูผู้สอน

เข้าสอนตรงต่อเวลาดีมาเสมอ แต่งกายน่ารักทุกวัน

สอนสนุกและเข้าใจง่าย อยากให้อาจารย์คงการสอนแบบนี้ต่อไปมีเทคนิคการสอนที่แปลกใหม่เสมอ

บันทึกอนุทินครั้งที่ 3

วัน อังคารที่ 20  เดือน มกราคม พ.ศ. 2558

วิชา การจัดประสบการณ์การศึกษาแบบเรียนรวมสำหรับเด็กปฐมวัย

ครูผู้สอน อ.ตฤน แจ่มถิน

ความรู้ที่ได้รับ

รูปแบบการจัดการศึกษา

-การศึกษาปกติทั่วไป (Regular Education)

-การศึกษาพิเศษ (Special Education)

-การศึกษาแบบเรียนร่วม  (Integrated Education หรือ Mainstreaming)

-การศึกษาแบบเรียนรวม  (Inclusive Education)

การจัดการศึกษาสำหรับเด็กที่มีความต้องการพิเศษ

-เด็กที่มีความต้องการพิเศษทุกคนสามารถเรียนรู้และพัฒนาได้ถ้าได้รับโอกาสในการเรียนรู้ที่เหมาะสมกับความต้องการพิเศษของเขา

ความหมายของการศึกษาแบบเรียนร่วม (Integrated Education หรือ Mainstreaming)

-การจัดให้เด็กพิเศษเข้าไปในระบบการศึกษาทั่วไป

-มีกิจกรรมที่ให้เด็กพิเศษกับเด็กทั่วไปได้ทำร่วมกัน

-ใช้ช่วงเวลาช่วงใดช่วงหนึ่งในแต่ละวัน

-ครูปฐมวัยและครูการศึกษาพิเศษร่วมมือกัน

การเรียนร่วมบางเวลา (Integration

-การจัดให้เด็กพิเศษเรียนในโรงเรียนปกติในบางเวลา

-เด็กพิเศษได้มีโอกาสแสดงออก และมีปฏิสัมพันธ์ที่ดีกับเด็กปกติ

-เป็นเด็กพิเศษที่มีความพิการระดับปานกลางถึงระดับมาก จึงไม่อาจเรียนร่วมเต็มเวลาได้

การเรียนร่วมเต็มเวลา (Mainstreaming)

-การจัดให้เด็กพิเศษเรียนในโรงเรียนปกติตลอดเวลาที่เด็กอยู่ในโรงเรียน

-เด็กพิเศษได้รับการจัดกระบวนการเรียนรู้และบริการนอกห้องเรียนเหมือนเด็กปกติ

-มีเป้าหมายเพื่อให้เด็กเข้าใจซึ่งกันและกัน ตอบสนองความต้องการซึ่งกันและกันและมีปฏิสัมพันธ์ซึ่งกันและกัน

-เด็กปกติจะยอมรับความหลากหลายของมนุษย์ เข้าใจว่าคนเราเกิดมาไม่จำเป็นต้องเหมือนกันทุกอย่าง ท่ามกลางความแตกต่างกัน มนุษย์เราต้องการความรัก ความสนใจ ความเอาใจใส่เช่นเดียวกันทุกคน

ความหมายของการศึกษาแบบเรียนรวม (Inclusive Education)

-การศึกษาสำหรับทุกคน

-รับเด็กเข้ามาเรียนรวมกันตั้งแต่เริ่มเข้ารับการศึกษา

-จัดให้มีบริการพิเศษตามความต้องการของแต่ละบุคคล

-การจัดการเรียนการสอนที่ยึดปรัชญาของการอยู่รวมกัน (Inclusion) เป็นหลัก

-การสอนที่ดี เป็นการสอนที่ครูกับนักเรียนช่วยกันให้ทุกคนเป็นสมาชิกที่ดีของชุมชน

-กิจกรรมทุกชนิดที่จะนำไปสู่การสอนที่ดี (Good Teaching) ต้องคิดอย่างรอบคอบเพื่อหาหนทางให้นักเรียนทุกคนสามารถเรียนได้

-เป็นการกำหนดทางเลือกหลายๆ ทาง

"Inclusive Education is Education for all,

It involves receiving people

at the beginning of their education,

with provision of additional services

needed by each individual"

“การศึกษาแบบเรียนรวมเป็นการศึกษาสำหรับทุกคน เริ่มต้นตั้งแต่วัยเด็ก แต่ละคนย่อมมีความต้องการที่แตกต่างกันต้องจัดการศึกษาที่เหมาะสม”

สรุปความหมายของการศึกษาแบบเรียนรวม

-เป็นการจัดการศึกษาที่จัดให้เด็กพิเศษเข้ามาเรียนรวมกับเด็กปกติ โดยรับเข้ามาเรียนรวมกัน ตั้งแต่เริ่มเข้ารับการศึกษาและจัดให้มีบริการพิเศษตามความต้องการของแต่ละบุคคล

-เด็กพิเศษทุกคนสามารถเรียนรู้และพัฒนาได้ถ้าได้รับโอกาสในการเรียนรู้ที่เหมาะสมกับความต้องการพิเศษของเขา

-เกิดจากปรัชญาการศึกษาที่กล่าวไว้ว่า การศึกษาสำหรับทุกคน(Education for All)

-การเรียนรวม เป็นแนวคิดทางการศึกษาอย่างหนึ่งที่โรงเรียนจะต้องจัดการศึกษาให้กับเด็กทุกคนโดยไม่มีการแบ่งแยกว่าเด็กคนใดเป็นเด็กปกติ หรือเด็กคนใดเป็นเด็กที่มีความต้องการพิเศษ

-เด็กเลือกโรงเรียนไม่ใช่โรงเรียนเลือกเด็ก

-เด็กทุกคนที่ผู้ปกครองพาเข้ามาโรงเรียนทางโรงเรียนจะต้องรับเด็กไว้ และจะต้องจัดการศึกษาให้อย่างเหมาะสม และดำเนินการเรียนในลักษณะ “รวมกัน” ที่ทุกคนต่างเป็นส่วนหนึ่ง ของสังคม ทุกคนยอมรับซึ่งกันและกัน

-ทุกคนยอมรับว่ามี ผู้พิการ อยู่ในสังคมและเขาเหล่านั้นต่างก็เป็นส่วนหนึ่งของสังคมที่จะต้องใช้ชีวิตร่วมกันกับคนปกติ โดยไม่มีการแบ่งแยก

ความสำคัญของการศึกษาแบบเรียนรวมสำหรับเด็กปฐมวัย

-ปฐมวัยเป็นช่วงเวลาสำคัญที่สุดของการเรียนรู้

-สอนได้

-เป็นการจัดการศึกษาสำหรับเด็กพิเศษที่มีขีดจำกัดน้อยที่สุด

การนำความรู้ไปประยุกต์ใช้

-ครูปฐมวัยจะต้องคอยให้ความช่วยเหลือเด็กด้วย

-เด็กเรียนร่วมบางเวลามีอาการค่อนข้างหนัก ส่วนมากเรียนในช่วงกิจกรรมศิลปะ เคลื่อนไหวและจังหวะ หรือดนตรีและจังหวะเพราะทำให้เขาเกิดความสนุกสนานในการเรียน

-สามารถจักิจกรรมให้ตรงความต้องการของเด็กแลผู้ปกครอง

-ถ้ามีเด็กพิเศษอยู่ในห้องครูต้องบอกกับเด็กปกติในห้อง เพื่อให้เขาได้ช่วยเหลือเพื่อนและเด็กยอมรับเพื่อน

-ได้รู้ความหมายของเด็กเรียนรวม คือเรียนตั้งแต่เปิดเทอมและเรียนทั้งวันเหมือนกับเด็กปกติ

 การประเมินการเรียนการสอน

ประเมินตนเอง

เข้าเรียนตรงต่อเวลา แต่กายสุภาพเรียบร้อย ตั้งใจเรียนและฟัง

จดบันทึกตามที่อาจารย์ยกตัวอย่าง 

ประเมินเพื่อน

เข้าเรียนตรงต่อเวลา แต่งกายเรียบร้อย

ตั้งใจฟังอาจารย์อธิบายและตอบโต้เมื่ออาจารย์ถาม

ประเมินครูผู้สอน

มาสอนตรงเวลา แต่งกายสุภาพน่ารัก อาจารย์สอนสนุกและเข้าใจและยกตัวอย่างให้นักศึกษาได้ได้เห็นภาพว่าเด็กพิเศษเราต้องมีวิธีในการจัดการเรียนการสอนอย่างไร และอธิบายถึงความหมายของการศึกษาแบบเรียนร่วมกับการศึกษาแบบเรียนรวมให้นักศึกษาได้เข้าใจความหมายอย่างชัดเจน